West coast

Maandag 13 maart verlaten we Wanganui richting Wellington (hoofdstad). Donderdag vertrekken we met de ferry naar het zuidereiland. De zuidelijke punt van het noordereiland is een tamelijk vlak en dichtbevolkt gebied. Wellington is het meest in trek bij toeristen.

Ik volg Redmer die de bestemming 'Cape Palliser, seal colony' op de kaart heeft verkozen tot rustoord al wachtend op de ferryovertocht..;
De route naar Cape Palliser leidt langs een zeer dunbevolkte kust. Beroerde wegen en
l-u-i-e zeehonden, heeel dichtbij!!
Nabij Putangirua Pinnacles is een 'DOC-camping'(*) waar we tussen possums (Australische import waar de kiwi's helemaal niet blij mee zijn) slapen.
(GAVE BESTEMMING REDMER!!!)


ZUIDEREILAND

Op het zuidereiland wordt het eerder winter in met name de West coast (southern alps) en Fiordland (zuidelijkste regio). We cruisen dit eiland rond tegen de klok in (dus nu -voor de winter- op naar de west coast!).

State Highway 63 leidt door de brede en vlakke Wairau vallei. Hier wonen nauwelijks mensen, de views zijn wijds. Als we St. Arnaud naderen wordt de vallei smaller en maken we meer hoogtemeters om het Nelson Lakes national park te passeren. De meren zijn door gletchers gevormd. De morenen die gletchers hier hebben achtergelaten zijn op sommige plaatsen duidelijk zichtbaar.

We overnachten wederom 2 maal op een DOC-camping (Kowhai-point en Lyell, een oud goudzoekersdorp), waarna we via de Buller Gorge (de lage waterstand verraad de aanhoudende waterschaarste) Westport, noordelijkste plaats van de West coast regio, bereiken.

WEST COAST
Westport - Whataroa (en farmer Phil!!)

Westport ligt nabij de uitstrekkende delta van Cape Foulwind. (history: Captain Cook kwam hier aan land bij heel harde wind. En voor de patriotistische Nederlander; Abel Tasman was hier eerder en noemde het 'Den Clyppyggen Punt')
Het is de thuisbasis van een zeehondenkolonie. De rotsen maken het lastig om heel dichtbij te komen, maar uitgerekend in maart beginnen de jonkies in peuterbaden omringd door rotsen te zwemmen... het krioelt van de overenergieke zwemmende peuters en uiteraard luie ouders!

Verder zuidwaarts maken we een stop (tijdens hoogtij) in Punakaiki waar 'Pancakerocks'(als pannekoeken opgestapelde rotsen) de kustlijn domineren. Bij vloed tolt het water met geweld in de holen en wordt met hoge druk omhoog geblazen (blowholes). Spectaculairder dan we hadden gedacht..

We rijden verder en passeren Greymouth en Hokitika, de laatste stadjes. We komen in een gebied wat lastiger begaanbaar is, ingeklemd tussen de zee en de Southern Alps. (een mobieltje werkt hier niet..)
De regio is relatief laat ontgonnen door Europeanen. Deze korte geschiedenis is soms heel goed zichtbaar in het landschap.. of beter de recente pogingen om het landschap te 'cultiveren'. Onderweg stoppen we nog in het openluchtmuseum 'Shantytown', een oud goudzoekersdorp. En in Ross, ook bekend geworden vanwege het goud.

Een dag later arriveren we bij Phil op zijn landgoed nabij Whataroa!


Ps; er is een nieuwe link naar de foto's
http://nieuwzeeland2006.mijnalbums.nl


(*) DOC-camping is zoiets als stukje gras met de meest primitieve voorzieningen in een hele stille omgeving. DOC: Department Of Conservation.